Femke en Willem zijn beiden vanuit de gemeente Utrecht betrokken bij de samenwerking met het NIZU en houden zich o.a. bezig met het vrijwilligersbeleid, informele zorg en het versterken van de sociale basis.
Eerste vraag van Rosa aan Femke & Willem is waar zij trots op zijn.
Femke: Ik woon en werk al lang in Utrecht. Door mijn werk bij de gemeente weet ik na al die tijd veel beter waar alles zit en wat er allemaal is. Ik ben onder de indruk van de rijkdom aan initiatieven. Ik heb er een positief mensbeeld aan overgehouden en ben veel beter op de hoogte van al het mooie in de stad.
Goed om met elkaar te vieren hoe de informele zorg in Utrecht de krachten weet te bundelen in een bruisend en nog steeds groeiend netwerk. Daar mogen we als stad heel dankbaar voor èn trots op zijn!
Willem: Ik werk wat korter bij de gemeente, een jaartje of twee nog maar. Je begint in eerste instantie vanuit een ambtelijk perspectief. Maar als je naar buiten stapt en met mensen spreekt die bezig zijn in de stad, kom je anders terug en kijk je er anders naar. Dat neem je mee in je werk.
Ik waardeer de samenwerking met dit netwerk en met de andere partners in de stad. Het gaat om 120 partijen die kritisch zijn en opbouwende kritiek leveren.
Het mooie van dit netwerk (NIZU) is dat het de partijen bij elkaar betrokken houdt en met ons als gemeente in verbinding staat. Het contact is niet eenmalig, maar we voeren eigenlijk continue het gesprek met elkaar.
Rosa vraagt aan Irene waar zij trots op is.
Irene vertelt over het begin van het NIZU, een tijd waarin ze samen pionierde met mede-initiatiefnemer Caroline Sarolea (Al Amal).
Irene: het is mooi om te zien dat het netwerk al 10 jaar een beweging is zonder governance. Partijen in het netwerk vertegenwoordigen elkaar en de ambassadeurs informele zorg vertegenwoordigen alle partijen. De lijnen zijn kort: alle ambassadeurs zijn naast hun ambassadeurswerk werkzaam voor een van de partijen in het in het netwerk. Deze mooie netwerksamenwerking is een voorbeeld voor veel andere plekken in het land.
Irene vertelt over kernteamoverleg dat om de zes weken plaatsvindt. Dat kernteam bestaat, naast Irene Domburg (Handjehelpen), uit Judith Deijnen (Vrijwilligerscentrale Utrecht), Iris Ferwerda (Humanitas), Ellen Visser (Taal Doet Meer), Anissa Akhrij of Caroline Sarolea (Al Amal), Karin Boudewijns (U Centraal) en Alex van Pelt (Present Utrecht). Met elkaar bespreken ze wat belangrijk is voor de informele zorg en welke ontwikkelingen de aandacht verdienen.
Irene noemt voorbeelden van waar het NIZU inmiddels een rol speelt: als partner in de Wijkalliantie+-wijken, als deelnemer aan de IZA-tafels GGZ en in het vertegenwoordigen en behartigen van belangen van het netwerk, ook richting politiek.
Dan vraagt Rosa wat er in deze tijd actueel is, maar wat 10 jaar geleden nog niet speelde.
Irene: Het is in 10 jaar tijd gelukt om een gelijkwaardige stem te krijgen in de stad. Naast allerlei andere partijen zoals bijvoorbeeld Careyn of SportUtrecht. Daar kon je 10 jaar geleden alleen maar van dromen.
Femke: het belang van het NIZU is o.a. dat alle kleine partijen een serieuze stem in het netwerk hebben en zo ook naar ons toe als gemeente. Dat is essentieel om de goede dingen te blijven doen. Wat er in de afgelopen 10 jaar gegroeid is, is het gevoel van gezamenlijkheid, samen optrekken, met respect voor ieders achtergrond.
Landelijke gezien loopt Utrecht voorop in het samen het goede doen voor de stad. En inmiddels zijn er meerdere gemeenten waar deze beweging op gang komt.
Rosa, als netwerkbegeleider ook al tien jaar betrokken, vult vanuit haar ervaring aan: de gunfactor speelt hier een belangrijke rol in: in dit Utrechtse netwerk gunt iedereen elkaar wat. Ook hebben we plezier met elkaar en zien we er de meerwaarde van in om elkaar te ontmoeten, zoals bij de netwerkbijeenkomsten.
Dan is het alweer tijd voor de laatste vraag: wat wens je het NIZU en de stad de komende jaren toe?
Femke, heel overtuigend: meer van dit, blijven groeien met nog meer organisaties. En een nog steviger besef bij de formele zorg dat zij vaak maar tijdelijk betrokken zijn en dat bewoners en vrijwilligers blijven, dat juist zij zorgen voor continuïteit in de ondersteuning van bewoners met een hulpvraag.
Irene: meer aandacht voor onze eigen achterban, ook de stem ophalen van nieuwe partijen die zich bij dit netwerk aansluiten. Daar kunnen we nog veel meer uithalen.
Femke vult aan: laat nog beter zien wat jullie doen als NIZU, je mag het steviger neerzetten, wees daar wat minder bescheiden in.
Als laatste haalt Irene nog een herinnering op aan de begintijd, toen Rosa ook al betrokken was en de toenmalige kerngroepleden vroeg om een elevator pitch te maken, niet meteen iets wat in deze tak van sport gebruikelijk was. Daar begon het bouwen aan netwerk, en met de begeleiding van Rosa is dat netwerk inmiddels uitgegroeid tot wat het nu is: een hartelijk en betrokken netwerk met meer dan 60 partijen, een grote gunfactor én een gezamenlijk doel: het ondersteunen van de bewoners van de stad met vrijwillige inzet.
Op de foto: Femke, Irene , Willem en Rosa